Kraków - spacer po mieście. Część druga.

Tramwajem, w którym zawsze znajdzie się jakieś dziecko z cumlem (&smoczek&$соска$ w mowie krakowskiej), jedziemy na Salwator. Po drodze mijamy kurię ze słynnym oknem, przez które, teraz już katolicki święty, Jan Paweł II (ukochany przez Polaków papież, który wcześniej był krakowskim biskupem) rozmawiał z młodzieżą w czasie swoich wizyt w Polsce. Jego &pielgrzymki&$паломничества$ zawsze były wielkim świętem. Na Msze na Błoniach (bardzo duża łąka w centrum Krakowa) przybywało tysiące ludzi.

Widok na krakowskie błonia.
By Zygmunt Put - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=83867411

Dojechaliśmy na Salwator. Tu co roku, w &poniedziałek wielkanocny&$пасхальный понедельник$, &odbywa się&$проходит$ Emaus. Wielki odpust z watą cukrową, obwarzankami (pieczone, niewielkie kółko z ciasta chlebowego, plecione – krakowska przekąska), cukierkami, balonami i całą masą chińskich zabawek. Gdyby Wam było mało podobnych imprez, we wtorek wielkanocny możecie iść na &kopiec&$курган$ Kraka, gdzie odbywa się tradycyjne święto Rękawki. Tam dzieje się dużo więcej niż na Emausie. Można zobaczyć życie w średniowiecznej osadzie, walki rycerskie i obchody nadejścia wiosny. Kopiec Kraka, według jednego z pierwszych polskich &kronikarzy&$летописцев$ Jana Długosza, powstał przy pochówku księcia Kraka, legendarnego &założyciela&$основателя$ miasta. Tak naprawdę, to ani czas powstania, ani twórcy, ani przeznaczenie kopca nie są znane dotychczas.

Krakowski Kopiec Kraka

By Mach240390 - Praca własna, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=47363589

Z Salwatora jedziemy na podkrakowskie Bielany, do klasztoru kamedułów, gdzie mnisi zachowują całkowite milczenie i żyją w nieustannej pokucie. A że Polacy lubią żartować, ze wszystkiego &zrobią dowcip&$оборачивают в шутку$. Więc go teraz opowiem. W tym zakonie raz do roku może się odezwać tylko jeden &mnich&$монах$ (jak jest naprawdę, tego nie wiem). W czasie obiadu jeden z braci stwierdza: „Ta zupa jest za słona”. Rok później inny mówi: „Ta zupa nie jest za słona”. A w następnym roku się rozlega: „Bracia, nie kłóćcie się!”. Mam nadzieję, że się pośmialiście. Miejsce jest naprawdę warte obejrzenia, ale ponieważ poznajemy Kraków od nietypowej strony, to &kierujemy się&$направляемся$ do Domu Wolskiego, po prawej stronie od kościoła. Znajduje się tam tzw. sala akustyczna, w której w jednym rogu słychać, co się szepcze w &przeciwległym&$противоположном$. Opowiadają, że dawno temu stały tam konfesjonały i można było podsłuchiwać spowiedź swojej żony, swojego męża lub podopiecznego. Jedno jest pewne: lepiej się tam nie spowiadać!

Klasztor i kościół Kamedułów na Bielanach.

By Zygmunt Put Zetpe0202 - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=31819845

Skoro już jesteśmy przy mówieniu, to na koniec naszej krótkiej wędrówki powiem Wam jeszcze kilka słów po krakowsku – żeby je usłyszeć najlepiej pójść na krakowski targ, na przykład na Stary Kleparz. Tam na pewno sprzedawczynie spytają Was, czy chcecie masełko, serek, czy może śmietankę. Rodowite krakusy i mieszkańcy podkrakowskich wsi uwielbiają &zdrobnienia&$уменшительные слова$. Na targu możemy też kupić borówki, a nie czarne jagody, kupimy także grysik czyli kaszę mannę. &Złośliwą&$злобную$ kobietę nazwiemy „franca”, a ona może nam odpowiedzieć „Ty ancymonie” czyli „Ty łobuzie”. A gdy będzie nam wiało po głowie założymy kapuzę od kurtki, czyli &kaptur&$капюшон$. A Wy możecie mi powiedzieć „idze, idze bajoku”, bo myślicie pewnie, że mówię bzdury.

Więc sobie idę. Mam nadzieję, że zdobyliście trochę nowych informacji o Polsce i naszej kulturze. Jak tylko epidemia zostanie opanowana, zapraszam Was do wycieczki po Krakowie na żywo. Może się gdzieś spotkamy?

                                                                                                                                                                                                       Anna Dajek